หนูจึงแหงนสูงเบิ่งตาใสยื่นมือไม้ไผ่ประกบจันทร์เจ้าเอาปิ้งบนเตาอุ่นกลมกลมเป็นแผ่นแผ่หอมกรุ่นก็พลิกกลับเกรียมเกรียมแต่พอกรอบกรุบกรับหนูกัดกินบิ่นบิ่นจากขอบข้างลามลามแต่จันทร์เต็มเล็มเล็มจนจันทร์แรมตะกละตะกลามจนเปรอะแก้มกัดกร้วมข้าวเกรียบดวงจันทร์เอย ข้าวเกรียบหอมกรุ่นคุณยายนั่งปิ้งมือหนูชุ่มเหงื่อกำเงินแน่นนิ่งไม่ใช่เงินจริงเป็นเงินใบไม้ใช้ซื้อไม่ได้ดอกนะหนูเอย สงสารเจ้าเอาเถิดยายให้หนูเก็บเงินใบไม้ไว้ซื้อขนมดินขนมทรายเถิดนะหนูเอย แหงนสูงสู่ฟ้ามิใช่ฝันยังมีข้าวเกรียบดวงจันทร์ที่ไม่ต้องซื้อขายกันดอกนะเจ้าทรามเชย